Zuid Afrika 9

Onderweg naar het strand even binnengekeken bij dit schattige kleine kerkje. En zo’n vredige begraafplaats eromheen. Indrukwekkend. Veel mensen zijn hier erg gelovig, gaan op zondag in hun mooiste kleren, met hoedjes op, naar de kerk. De kerk helpt de mensen ook echt, in tegenstelling tot de regering. We hebben een tijdje stil binnen gezeten en gedacht aan iedereen die we kennen en het moeilijk heeft. 

Vandaag eerst naar het strand, rondgewandeld, de stranden zijn ongelooflijk mooi, en zo stil! Het water is ook aangenaam, de Indische Oceaan is veel warmer dan de Atlantische. Prachtig weer, zon en zee zijn blauw, wel wat veel wind, ik denk al aan de boottocht. Maar tot zover nog niks aan de hand!

In de middag naar de haven van Knysna, ik had me een gezapig boottochtje voorgesteld, maar er lag een scherp zeiljacht aan de kade en de wind was nog sterker geworden. Dus, Bange kakker die ik nu eenmaal ben, met gemengde gevoelens aan boord.

Samen met 6 andere mensen, allemaal jong. Dit zien we steeds vaker: we zijn weer eens de oudsten… De schipper wist wel wat hij deed en de twee jonge helpers ook, vaak moesten ze als gekken aan de lieren draaien, en dan weer met een klap overstag. Eerst in de lagune van Knysna gezeild, ik vond het spectaculair genoeg, maar na overleg besloot de schipper tussen de Heads door, waar een sterke branding en stroming staat, toch de oceaan op te gaan. Iedereen enthousiast natuurlijk, dus ik hield me maar stil…

Zwemvesten aan en daar gingen we, o, wat een gespook, water door het gangboord, helemaal op één oor ging het schip te keer, Jan vond het GE-WEL-DIG, genoot! En ik dacht steeds maar: NIET aan de sushi denken (die had ik tussen de middag gegeten) waardoor ik de hele tijd aan de sushi dacht… Eenmaal op zee ging de wind wat liggen, maar de zee gaat natuurlijk nog wel even door, dus hoge golven. 

Helaas geen dolfijnen gespot, ik had trouwens ook vaak de ogen dicht, dus ik had ze waarschijnlijk toch gemist. Als ik straks aan wal sta, kus ik de grond dacht ik, net als de Paus! Weer terug tussen de Heads door en de lagune weer in. Daar was het nu een stuk rustiger, ik kwam weer bij zullen we maar zeggen. 

Er kwam een kleedje op het achterdek, heerlijke hapjes en glazen bubbels erbij. De bubbels sloeg ik met trillende handen achterover, van de hapjes nam ik alleen 5 druifjes, ik had het idee dat van binnen nog steeds alles op een andere plaats zat. Jan heeft genoten, o jee, dit wakkert het verlangen naar een zeilboot natuurlijk weer aan… Ik had spierpijn van het vastklemmen aan de verstaging, echt waar!

Maar het was wel een bijzondere ervaring, zoals een niersteenaanval er ook een is….

Na de boottocht toch lekker gegeten in de haven, een Portugees restaurant, heerlijk buiten, alle lichtjes aan zien gaan, heel fijn.

Gisteren door het schitterende landschap (en nu dus WEL windstil) gereden naar Tenikwa. Een opvang voor de grote katachtigen, sommigen blijven er hun hele leven, anderen worden weer teruggezet als het nog kan. Degenen die er blijven zijn te veel aan mensen gewend, maar hebben heel veel ruimte en een zo natuurlijk mogelijk leven, de dieren zagen er goed uit en je kon bij velen alleen van een afstand kijken. Wat zijn ze toch mooi!

We zagen een cheeta, ze lag onder een boom lekker te luieren en te spinnen. Ik had het al gelezen, de gids vertelde dat de steenrijke Saoedische prinsen ze houden als statussymbool, als jong dier domesticeren, meenemen in de sportauto, uitlaten aan de lijn… Eenmaal in de cheeta pubertijd gaat het natuurlijk mis en worden ze afgemaakt, heb je nog een mooie huid voor in je paleis…Waardeloos, cheeta’s zijn zo zachtaardig. De schitterende pels is hun ondergang, er wordt zoveel gestroopt.

We hebben een privérondleiding gedaan, bij de Servals (een halfgrote katachtige, formaat Duitse herder) mochten we er echt bij gaan kijken, geen hek ertussen, wel met de Ranger erbij en natuurlijk geen geluid of te dichtbij. Prachtig! Deze dieren kunnen nooit meer terug, ook het leeuwen paar moet hier blijven, de dieren zijn gered van het vreselijke zogenaamde Trophy Hunting, de leeuw was wit met blauwe ogen, zo’n genetisch fout dier maakt al helemaal geen kans bij de jagers. Je ziet hem van verre. De dieren hebben wel hun eigen leven en zagen er goed uit. 

-.-

Een laatste blik vanaf het balkon van vier overnachtingen in Knysna. Vroeg op weg voor een kleine 300 km over de Garden Route.

Onderweg stopten we voor koffie en een broodje bij een heerlijk gek ‘bakkerij/restaurantje.’ Een hele lieve oma maakte het eten klaar, in de bakkerij stonden een paar Reuze Big Mama’s met de hand te kneden en koekjes uit te steken, het rook er heerlijk! Zo aandoenlijk als alles eruitzag, overal stonden stekjes met vetplanten, in lege potjes, oude schoenen, waar maar aarde in kon zat een plantje.

Oma, die geen Engels sprak, en ook geen Afrikaans, kwam trots met een schrift naar me toe, of ik het Gastenboek kon tekenen!? Heerlijk, ik heb erin geschreven en twee lachende koppies getekend, ze keurde het helemaal goed kon ik zien. 

We zijn nu aangekomen bij Addo, een paradijs, volmaakte stilte, de wind en de vogels, en wat een mooi verblijf! Vorige keer waren we hier maan een dag. Dat is veel te kort. Nu blijven we drie dagen op deze plek. 

Morgen moeten we om 6.30 bij het ontbijt zijn, om 7 uur vertrekken we met de Ranger naar Addo. De prachtige dieren in het wild bekijken. Dat vind ik dan weer helemaal niet eng, gelukkig maar, trots ben ik er niet op….