Zuid Afrika 6

Ons Kaapstad hotel, aan Greenmarket. Elke dag wordt er een Afrikaanse markt opgezet, en voor de avond weer afgebroken, altijd bedrijvigheid dus.  

Op de hoek van Greenmarket staat een grote kerk, nu een toevluchtsoord voor vluchtelingen uit andere Afrikaanse landen. Ze liggen op straat bij de kerk, zodra de markt ’s avonds is afgebroken liggen ze op stukken karton onder slaapzakken te slapen. Veel vrouwen met kindertjes, vreselijk om te zien. Ik hoorde dat ze graag naar Canada willen, maar dat land houdt de grens goed dicht, behoorlijk uitzichtloos dus.  Ze bivakkeren hier al twee maanden, nadat ze op anderen plekken met geweld zijn weggejaagd. De mensen in Kaapstad zelf hebben ook al niet veel, dus er zijn spanningen.  Zo’n rijk land, maar bijna niks komt ten goede aan de gewone mensen, de regering is zo mogelijk nog corrupter dan onder Zuma.

De Kerk is de enige instantie die nog wat doet voor de armsten, dus het geloof is hier erg belangrijk, soms niet uit overtuiging maar om te overleven.

Schril contrast; het V&A, Victoria en Alfred Waterfront, kapitale haven, luxe winkels en sterrenrestaurants. Alles in Kerstsfeer, veel muzikanten en groepen mensen die zingen en dansen, altijd heel leuk, en heerlijk eten!

Op weg naar het V&A Waterfront zagen we deze flat, maak de afbeelding maar even groter, er is een glazenwasser aan het werk, dan moet je ook geen hoogtevrees hebben, hij bungelt ook nog eens vrolijk heen en weer aan zijn kabeltjes…

Gek genoeg staan overal anti rookreclames, gesponsord door Philip Morris! Er wordt hier nog veel gerookt helaas.

-.-

Op donderdag 12-12 gingen we naar Robbeneiland, per snelle boot stuiven we er in een half uur naar toe. Het is een behoorlijk ruig eiland, Nelson Mandela heeft hier 26 (!) jaar dwangarbeid moeten verrichten. De politieke gevangenen hadden het nog veel slechter dan de ‘gewone’ criminelen, ze moesten graven in de Kalksteengroeve, en de stenen naar aan andere plaats sjouwen en daarna weer terug leggen, zodat ze ook nog eens goed konden zien dat alles wat ze deden totaal zinloos was. We hebben zijn cel ook gezien, zo klein! De hele sfeer is die van een akelig concentratiekamp, en dan komt Mandela

Mandela; na 26 jaar vrij en is ongebroken, niet vol met haat, maar vol met idealen voor zijn land en volk. Kom daar nu nog maar eens om….

-.-

Vrijdag de 13e was een cultureel dagje, eerst naar het Slave Lodge Museum, indrukwekkend en beschamend. Daarna naar het National History Museum, heel groot en rustig, een prachtige ervaring. Dit kleine paardje (al lang uitgestorven) was een van de vele opgezette dieren.  

Het skelet van een Blauwe Walvis is de grootste uit de collectie. Enorm! 

En het allermooist, een grote koepel waarop het sterrenstelsel is geprojecteerd. In ligstoelen lig je eronder en verandert het beeld steeds, helaas was ik wat moe van het lopen, werd aangetikt door Jan, die zei: ‘ik hoor de Grote Beer snurken…’, oeps, niet erg damesachtig… Maar ik lag daar zo lekker, en zakte langzaam weg. 

-.-

We kregen ook foto’s van het kattenpension, Layka doet het prima gelukkig, soms wat kieskeurig met eten, maar ze schrijven; er is altijd wel iets wat ze lekker vindt. Speelgoed, warme bedjes, een buitenren, en dan zien we hier kindertjes die het zoveel minder hebben, wat een wereld toch.